Στο πάρτι

 Σάββατο μεσημέρι.Ξυπνάω με έναν αφόρητο πονοκέφαλο από τα ποτά που είχα καταναλώσει το προηγούμενο βράδυ.Μα καλά, τι ήπια πάλι;Ούτε που θυμάμαι...Πάντως ήταν σίγουρα πολλά και διάφορα αν σκεφτεί κανείς ότι από τις 12 μέχρι το ξημέρωμα που αποφάσισα να γυρίσω σπίτι, οι κανάτες πήγαιναν και ερχόταν.
Σηκώνομαι και παίρνω ένα ντεπόν αναβράζον μπας και σωθεί κάπως η κατάσταση.
"Ωχ ποιος πάει το βράδυ στο πάρτυ;", σκέφτηκα.Θέλω να λιώσω όλη μέρα στο κρεβατάκι μου και να μην κάνω τίποτα.
Ποιος το λέει στην παρέα, όμως;Θα πέσουν όλοι να με φάνε λέγοντας το κλασικό "μα καλά, Σάββατο βράδυ κι εσύ θα κλειστείς στο σπίτι;Ούτε να το σκέφτεσαι!".Οπότε ας κάνω την πάπια και ας μην πω κουβέντα.Άλλωστε όλοι στην ίδια κατάσταση είμαστε.
Τέτοια πάρτυ γινόταν τουλάχιστον δύο φορές το μήνα.Τα διοργάνωναν οι φοιτητικοί σύλλογοι και προσέφεραν ποτά σε πολύ χαμηλές τιμές.Εκεί να δεις μεθύσια...Αλλά όοοοχι, εγώ απόψε δεν θα πιω!Το υπόσχομαι από τώρα στον εαυτό μου.Δεν έχω καμία όρεξη να επαναληφθούν τα χθεσινοβραδινά.Απόψε θα είμαι κιουρία.
Κατά τις 12 χτυπάει το τηλέφωνο."Έλα, σε καμιά ωρίτσα ραντεβού στην  πλατεία".Κανονίστηκε.
Φόρεσα το σκισμένο μου τζιν και ένα μαύρο φανελάκι, μιας και ήδη είχαν αρχίσει οι ζέστες, λίγο eye-liner, τα κόκκινα all star μου και....έτοιμη!
Ήμουν η μόνη που έδειξα συνέπεια στο ραντεβού μας μιας και το έβλεπα λίγο σαν καταναγκαστικό έργο σε φάση"'αντε να πάμε να τελειώνουμε!".Μέτα από κανένα πεντάλεπτο άρχισαν να έρχονται σιγά σιγά και οι υπόλοιποι της παρέας και μόλις μαζευτήκαμε κατευθυνθήκαμε προς το χώρο του πάρτυ.
Δεν έχω ξαναδεί τόσο κόσμο μαζεμένο σε πάρτυ.Η μουσική που έπαιζε ήταν άκρως χορευτική και όλοι ήταν με ένα ποτό στο χέρι και κουνιόταν στους ρυθμούς της.
Βρήκα μια γωνίτσα και κάθισα ενώ η υπόλοιπη παρέα γυρνούσε από δω κι από κει κάνοντας δημόσιες σχέσεις.
Κι εκεί που αναρωτιόμουν πως θα περάσει η ώρα μέχρι να φύγω, είδα εκείνον.
Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα.Τους φίλους του τους είχα ξανασυναντήσει αλλά αυτόν όχι, ποτέ.Μάλλον θα είναι φίλος κάποιου και ήρθε για λίγες μέρες, σκέφτηκα.
Ψηλός, με σκούρη επιδερμίδα, μαύρα μαλλιά, περιποιημένο μούσι και τα πιο εκφραστικά καστανά μάτια που έχω δει μέχρι στιγμής.
Το βλέμμα μου είχε κολλήσει για μερικά λεπτά πάνω του και μόλις τον συνειδητοποίησε αρχικά μου έριξε ένα φευγαλέο βλέμμα.Ίσως και λίγο ντροπαλό και αμήχανο.
Αμέσως γύρισα από την άλλη και έκανα την αδιάφορη.Σύντομα, όμως, ένιωσα δυο μάτια καρφωμένα πάνω μου.Είμαι σίγουρη ότι αν είχε περισσότερα φώτα θα μπορούσε ο καθένας να καταλάβει το πόσο είχα κοκκινίσει.
Ακολούθησαν βλέμματα και βλέμματα.Απ'αυτά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι σκοπούς έχει ο άλλος.Αν θα έρθει να σου πει καμιά κουβέντα, να επιδιώξει την γνωριμία.
Κάπου εκεί ήρθαν τα κορίτσια της παρέας μου να κάτσουν μαζί μου.Οι ματιές, ωστόσο, συνεχιζόταν και το ενδιαφέρον παρέμενε αμείωτο.
Τελικά, οι ώρες περνούσαν και τίποτα δεν γινόταν.Για κάποια στιγμή πέρασε από το μυαλό μου να πάω να του μιλήσω εγώ.Αλλά ήταν περιτριγυρισμένος από πέντε μαντραχαλάδες οπότε μου ήταν κάπως δύσκολο.
Είχε πάει 5 και ο κόσμος είχε αρχίσει να σπάει.Έτσι, συμφωνήσαμε ομόφωνα να φύγουμε.
"Καληνύχτα", άκουσα μια φωνή καθώς έφευγα,Ήταν αυτός.Τα'χασα τελείως, ανταπέδωσα με ένα απλό "καληνύχτα" κι έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Από τότε μέχρι και σήμερα δεν ξαναείδα αυτόν τον μυστηριώδη τύπο.Κι ούτε έμαθα ποιος είναι και πως βρέθηκε σ'εκείνο το πάρτι.Το μόνο που ξέρω είναι ότι κανένας δεν με έχει κοιτάξει με αυτό τον τρόπο.
Ωραία τα κοιτάγματα, δε λέω...Αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα παίρνεις στα σοβαρά.Απλά γοητεύεσαι από την ιδέα και περνάς ευχάριστα την ώρα σου.
Τη θυμήθηκα πάλι βραδιάτικα...Ας επιστρέψω στην πραγματικότητα τώρα!